These feet are made for walking.

Beep beep beep. Yay, wekker (eigenlijk is het wel een leuk deuntje maar ach). Ik kon weer beginnen aan het ochtendritueel hier. Wafels als ontbijt, jummie! En tja, op het punt om weg te gaan, al bijna te laat, was ik de sleutels vergeten... Natuurlijk zaten die in de tas, die ik al op mn rug had. De rode lange bus nam me weer mee naar school, waar ik redelijk vroeg aankwam, maar ik haat te laat komen dus dan maar zo. De les begon weef rustig aan: iedereen praat maar wat met elkaar. We kregen nu kaarten en konden het spelletje 'Taboo' beginnen (Google kan van pas zijn hier). Pauze: eindelijk verlost van de misselijkmakende airconditioning en op naar de zon. 15 minuten pauze is normaal, maar het lijkt zo kort helaas. Nu gingen we een film kijken, Dogtown and Z-boys volgens mij. Jammer genoeg was de klas hier al eerder aan begonnen, waardoor sommige mensen het einde niet helemaal konden volgen (gelukkig was het maar een documentaire over skaters en surfers). Nou, dat is dan weer een ochtend les. Nog even 'socializen' met een Zweeds meisje, dat haar gezicht had verbrand door de zon. Aangezien het alweer 1 uur was, ging ik maar een iced tea bij de Starbucks halen, waar ze helaas mijn naam met een 'k' schreven, en een zelfgemaakte sandwich met kalkoenfilet eten. What to do next? Ik besloot naar Santa Monica te gaan, wat niet ver was vanaf de school in Westwood. Toen ik daar uitstapte, ging ik maar wat rondlopen, in mijn hoofd houdend welke richting de bushalte ongeveer was. Ik had niks, zoals bezienswaardigheden, opgezocht. De wegen, borden en eventueel mensen leiden me wel, toch? Daar liep ik dan... Roxbury Drive, Cañon Drive, Crescent Drive en de Ferrari Beverly Hills winkel. Wat me het meest opviel, was het bord 'Rodeo Drive' en de 'Beverly Hills cabs'. Was ik in Beverly Hills? Nou ja, om te ontdekken, liep ik maar weer verder. De zon scheen op mijn lichaam, alsof ik als een kreeft de dag zou eindigen. Foto's maken van de mooie bergen en palmbomen natuurlijk (ja dat is wat toeristen doen). Ineens zie ik een soort vijvertje, met letters erboven. Het leek me bekend voor te komen en ik ging maar wat dichterbij kijken. Hier kon ik de naam ontrafelen: Beverly Hills. Het was niet mijn plan om hierheen te gaan, want eigenlijk wilde ik gewoon naar Santa Monica Beach, maar belanden in Beverly Hills was ook niet zo slecht hoor. Alweer wat foto's maken natuurlijk, net zoals alle andere mensen op wie ik moest wachten om een mensloze foto te krijgen. Nu maar weer zoeken naar de bushalte, waarvan ik kon herkennen waar die was, aangezien ik wel wat gebouwen eromheen onthouden had. Eigenlijk had ik wel wat dorst na het vele lopen in de Californische zon. Dan maar even wat verkoelends halen voordat ik weer op pad ging, letterlijk. (Sidenote: hier heb ik met een man gepraat met de achternaam 'Schemerhoorn'. Hij dacht dat ik Scandinavisch was, maar nee, voor mij is het Nederland en hij was verrast). Maar goed. De busreis was zo'n 5 minuten, dus waarom dat stukje niet gewoon lopen en genieten van de omgeving? Tja, dan moet je wel de goede kant op gaan... Nadat ik een soort van 'lost in the City of Angels' (voor niet-kenners: 30 Seconds to Mars) was, zag ik een bekend gebouw, de Oppenheimer Tower. Ik wist dat deze vlakbij de school was, dus ik volgde de weg en eindelijk, na zo'n 2.5 uur vreselijk veel te hebben omgelopen, kwam ik bij de Westwood & Wilshire bushalte. My feet were killing me, ik wilde zo graag mijn bed opzoeken, maar eerst nog 20 minuten lopen van Sepulveda & Ventura bushalte naar 'huis'. Eindelijk.... rust.